من بعد از هزار سال تمام حتی

روزی مرده ام به خانه باز خواهد گشت

تو از این تنبوره زنان توی کوچه نترس

نمی گذارم شب های ساکت پاییزی

از هول و ولای باد لرزان بترسی

هر کجا که باشم

باز کفن بر شانه از اشتباه مرگ میگذرم

می آیم مشق های عقب مانده تو را مینویسم

پتوی چهارخانه خودم را تا زیر چانه ات بالا میکشم

و بعد یک طوری پرده را کنار میزنم

که باد از شمارش مردگان بی گورش

نفهمد که یکی کم دارد...

#سید_علی_صالحی

+ مدت ها بود که غم روی دلم سنگینی میکرد و اگر سکوت کرده بودم برای این بود که نمیخواستم تو روزایی که برامون از در و دیوار غم میباره منم باری روی دلتون باشم

++ خسته از غم خوردن برگشتم که بازم دستمو به زانوم بگیرم و بلند شم و فکر کنم اینبار آخر ماجرا حتما خوشه

+++ مرسی از خیلی هاتون که معرفتتون زیاده و مثل گل نیلوفر توی دنیای مردابی این روزا باعث میشید آدم فکر کنه زندگی هنوزم قشنگیاشو داره